Żyjąc szybko i intensywnie, chyba wszyscy doświadczamy potrzebę zatrzymania się, skupienia i refleksji. Duchowość karmelitańska wychodzi naprzeciw tej głębokiej tęsknocie człowieka za ciszą i bliskością z Panem Bogiem. Karmel, czerpiąc z tradycji biblijnej, doświadczenia Pana Jezusa i Ojców Pustyni, nieustannie świadczy, że „pustynia jest łaską”. W doświadczeniu pustelni Pan wyprowadza nas na pustynię, by przemawiać do naszych serc (por. Oz 2,16). Na pustyni właśnie, w ciszy i adoracji, łatwiej rozeznawać i doświadczać prowadzenia Ducha Świętego.
Podczas tego czasu istotne jest wyłączenie telefonu komórkowego, powstrzymanie się od czytania prasy, sprawdzania poczty elektronicznej. Milczenie, samotność i skupienie to niezbędne warunki zewnętrzne dla dobrego życia modlitwy. Żeby dobrze się modlić nie trzeba wiele mówić, ale trzeba „mocno” być. Czas pustyni, jeśli ma być owocny, będzie zawsze czasem duchowej walki, gdzie przychodzi nam walczyć z pokusami i złymi duchami. Nasze zwycięstwo opiera się na cichej wytrwałości, mocnej determinacji i śmiałym zaufaniu do Pana Boga.
W trakcie trwania tych dni skupienia istnieje możliwość spowiedzi lub rozmowy z duszpasterzami Domu Rekolekcyjnego. Każdego dnia ma miejsce Eucharystia i możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu. Czas ten ze względu na swój pustelniczy charakter pozbawiony jest konferencji.
Podczas Pustelni karmelitańskiej zapewniamy pokoje jednoosobowe.